Söz'e

Sözü küçümsedim. Harfleri, kelimeleri,cümleleri...
Yanlız ve yanlız duygudan ibaret sandım dünyayı.

Dili hep yabana attım.
Dilde değil gönülde aradım, gözde aradım.
Davranışta duruşta aradım gerçeği.
Sustum, sustum ve izledim.
Artık konuşmanı vakti geldiğinde ise kelimeler yabancı geldi, söylenmesi zorlaştı cümlelerin.
Bir dostu küstürmüş gibi uzaklaştılar benden, tutamadım..

Oysa ki insan isimle var oldu.
Dünyadaki varlığın bir kanıtıyken isim, isimlerin oluşturduğu cümleleri dilde söyleyemedim.

Sonra bir gün, o geldi.
Sözleri dile getirten, cümleleleri kulağa duydurtan duygu geldi.
Paylaşmanın güzelliği, ısığı ve çoşkusu önüme serildi.
Şaşırdım.
Dedim ya küçümsemiştim ben sözü.

Gönlünü aldım mı alamadım mı bilinmez ama
sonrası ben vazgeçemedim söylemekten.
Gidince gelen, bu sefer de susmak ağır geldi.