1945

1945

Gel, asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak
Yoksa bendeki çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdırlar

Ve ümitleri çiçeklerden, acıları tarihlerden
Senin gibi benim gibi, onlar da hep insandılar
Ve sevgiye inandılar ve saygıya inandılar senin gibi benim
Gibi

Onlar biraz terkedilmiş biraz küskün çocuktular
Sanki biraz incitilmiş sanki kedersiz sevilmiş
Sanki utandılar kavgadan ve sustular

Hep incilenen gözyaşları kurusun inançlarında
Sene 1945 onlar da hep insandılar ve sevgiye inandılar ve
Saygıya inandılar senin gibi benim gibi

Asırlardan uzanda tut ellerimi sımsıcak yoksa bendeki
Çocuk da böyle çaresiz kalacak
Öfke, ile beslenen çocuklar yalnızdılrar

söz :aysel gürel
beste :onno tunç